Transcantabrico Gran Lujo: Het luxe leven rijdt op rails in Spanje

2022-04-01

Een reis met de Transcantábrico-trein door Noord-Spanje is een verwennerij met uitzicht. Voeg daar excursies weg van het treinspoor naar musea, dramatische bergen en kathedraalachtige kliffen aan toe, en het pad is uitgestippeld voor geweldige ervaringen.

 

Het personeel staat in hun blauwe, met goud afgezette uniformen en witte handschoenen in de rij om ons te verwelkomen wanneer we door de ongerepte Art Nouveau-ingang van het Concordia-station in Bilbao lopen. Hier ontmoeten we het personeel en de luxetrein voor het eerst, die ons thuis zal zijn voor de komende week.

Deze pracht wordt de Transcántabrico Gran Lujo genoemd, die ons langs de groene noordkust van Spanje zal brengen. Zodra we de trein binnenstappen, wacht ons een glas bruisende cava voordat de sleutels van onze suite worden overhandigd. Er zijn twee suites in elke slaapwagen, en de trein bestaat in totaal uit zeven slaapwagens, die meerdere keren zijn gerenoveerd, voor het laatst in 2011. Alle overnachtingen vinden plaats in de stilstaande trein.

Elke suite bevat een slaapgedeelte met een tweepersoonsbed, een woonkamer met een bank, tafel en bureau, evenals een badkamer. Alles is ingericht in een ouderwetse stijl, maar de charme van het verleden wordt gecombineerd met moderne gemakken zoals een flatscreen-tv, een computer, wifi en een douche met hydromassage.

Hoewel we in Bilbao aan boord zijn gegaan, begon de trein zijn reis in de stad San Sebastián, vlakbij de Franse grens. We werden naar Bilbao vervoerd, de grootste stad in Baskenland, in de begeleidende bus van de trein, die de passagiers van de trein de mogelijkheid biedt om excursies te maken buiten de vastgestelde routes tijdens de treinreis.

Boek hier je Transcantabrico Gran Lujo

Bilbao was een drukke industriestad die een transformatie heeft ondergaan nadat een visionaire lokale overheid besloot om cultuur een van de nieuwe motoren van de economie te maken. Het vlaggenschip is het glanzende, door Frank Gehry ontworpen Guggenheim Museum, dat nu staat waar vroeger scheepswerven waren.

"Mooie, mooie, mooie stad," zegt een van de Amerikanen in de groep, verrast en ook blij met de nieuwe, brede boulevard langs de rivier de Nervión.

Later in the train journey, we zien andere moderne kunstmusea die proberen hetzelfde Guggenheim-effect te bereiken als in Bilbao. Er is het zwevende Centro Botín aan de baai in Santander, ontworpen door Renzo Piano en gefinancierd door de familie achter Banco Santander, en Centro Niemeyer gebouwd in een droogdok in Avilés, wiens witte, gebogen ontwerp een geschenk is van Oscar Niemeyer.

Leven in de Trein

Elke ochtend begint met een zachte wekoproep, bekend als "Campanilla" in het dagelijkse programma. Een treinsteward loopt door de wagons en belt voorzichtig om aan te geven dat het tijd is voor het ontbijt. Het ontbijt wordt geserveerd in de eetrijtuigen, en hetzelfde geldt voor ongeveer de helft van de lunch- en dinergerechten tijdens de reis.

Onze chef-kok is de jonge en energieke Victoria, en ze probeert ons kennis te laten maken met lokale specialiteiten die overeenkomen met de regio buiten de ramen van de trein.

De twee eetrijtuigen zijn prachtig gerestaureerde treinwagons uit 1927, vervaardigd door The Leeds Forge Company. Dit geldt ook voor de barwagon, waar kleurrijke flessen uitnodigen tot een drankje of twee, en de salonwagon met brede panoramische ramen.

Het interieur van de eetrijtuigen is gehouden in gouden tinten en beschikt over zachte, velours beklede stoelen met armleuningen en hoge rugleuningen, zachte verlichting op tafels en muren, lampenkappen die op bloemblaadjes lijken, en klassieke stoffen gordijnen.

Er is plaats voor twee bankzittende passagiers in elke "cabine", en al snel ontstaat er een patroon waarbij mensen dezelfde plekken innemen. Daarom is het tijdens excursies en "buiten de trein" maaltijden bij enkele van de vele uitstekende eetgelegenheden op de route, waaronder twee Michelin-sterrenrestaurants en een aantal "Paradores", elegante Spaanse staatsowned hotels, gelegenheid om ervaringen en indrukken uit te wisselen met andere groepsleden.

Er is het stel uit New York dat een voorliefde heeft ontwikkeld voor treinreizen tijdens een reis van Zambia naar Zuid-Afrika vorig jaar. Er is het Argentijnse stel, waar de man - en het klinkt als een cliché - meer van een grote, sappige steak houdt dan van al het andere. Er is een Colombiaanse familie die drie generaties beslaat en jaarlijks samen de wereld rondreist. En dan zijn er twee Deense stellen die verschillende kanten van Spanje willen ervaren, verder dan de zuidelijke kust, de Canarische Eilanden, Barcelona en Mallorca. En dat doen ze ook!

Vanuit het Baskenland reist de trein door de regio's Cantabrië en Asturië, en al snel wordt het duidelijk voor de deelnemers dat de noordelijke Spaanse kust zeer weelderig is. Waar er bos is, is het dichtbegroeid. Waar er heuvels en weilanden zijn, is er overvloedige vegetatie.

"Het is hier ongelooflijk groen," merkt een van de Denen op, in vergelijking met hun vakantiehuis aan de Costa del Sol. De jaarlijkse neerslag hier kan tot anderhalf keer meer zijn dan in een typisch jaar in Denemarken.

Asturië wordt vaak het Zwitserland van Spanje genoemd, en we verlaten de trein en ruilen de rails in voor de wielen van de begeleidende bus om dichter bij het prachtige landschap te komen.

De bus rijdt over een smalle weg met bijna eindeloze haarspeldbochten en hellingen tot wel 13% naar de Covadonga-meren, die zich op ongeveer 1100 meter boven zeeniveau bevinden. Deze klim wordt vaak beschouwd als de meest uitdagende bergetappe in de Ronde van Spanje wielrenrace. De meren maken deel uit van het Picos de Europa-gebergte, dat als nationaal park zojuist zijn 100ste verjaardag heeft gevierd en enkele van de meest dramatische natuurlijke landschappen in Spanje herbergt.

In een rustieke bar/restaurant gebouwd van veldstenen en hout, worden we getrakteerd op proeverijen van kazen, waaronder de lokale blauwe kaas Cabrales, pittige worstjes en appelcider, die de gastvrouw in een lange, dunne straal schenkt.

Daarna kronkelt de bus terug naar zeeniveau uit de mist, naar het Covadonga-heiligdom, dat een slag in 722 markeert die volgens de overlevering het begin markeerde van de lange christelijke herovering van Spanje op de islamitische invasies uit Noord-Afrika.

Terug op het spoor ondergaat de groene noordkust van Spanje een transformatie, van zachte hellingen naar ruige kliffen, naarmate we Galicië naderen, een onderscheidende regio. Hier draait het niet om flamenco en stierengevechten, maar juist om veel Keltische cultuur en doedelzakmuziek.

"Elders in Spanje draait alles om 'olé, olé' en flamenco, maar niet hier," zegt de gids, María.

In Ribadeo dalen we af naar Playa de las Catedrales, een van de meest prachtige stranden in Spanje vanwege de natuurlijk gevormde rotsbogen en grotten, machtig als kathedralen, die alleen bij eb toegankelijk zijn.

Tot nu toe hebben we tijdens de reis regelmatig genoten van vis en zeevruchten, naast de traditionele bonenstoofpot, en dat houdt niet op op de laatste dag van de reis. Galicië is namelijk de belangrijkste leverancier van al het goede uit de zee voor het hele land.

We worden nog meer verwend tijdens het laatste diner van de treinreis, dat eindigt in de pelgrimsstad Santiago de Compostela. Het hoofdgerecht is zeer toepasselijk mariscada, een zeevruchtenschotel die onder andere scheermessen bevat, deze delicate en dure, buisvormige wezens die zich aan kliffen nabij het wateroppervlak vastklampen en moed vereisen om te verzamelen in de woeste branding van de Atlantische Oceaan.

Na het diner op deze laatste dag van onze reis publiceert de Spaanse krant El País een reisartikel over tien avontuurlijke treinreizen in de wereld. Raad eens! Een daarvan is de Transcantábrico.

 - Bedankt voor een prachtig verslag!

Terug