Expreso de la Robla: Een luxe treinreis van Bilbao naar León

2023-04-26

Persoonlijk Verslag van een Heel Bijzondere Reis met Expreso de la Robla. Jouw Ervaring Kan de Volgende Zijn...

Treinreis met Expreso de la Robla

In een luxe trein in romantische Belle Époque-stijl met hotelservice, een pub, internet, ontbijtbuffet en 28 tweepersoonskamers met privébadkamers, neemt de prachtige Expreso de la Robla-trein gasten mee op een driedaagse cruise door drie van de meest historische en minst bezochte regio's in Noord-Spanje. Van Bilbao naar León of vice versa.

Reizend met 60 kilometer per uur glijdt de trein door Noord-Spanje met dezelfde snelheid als de Orient Express in de vorige eeuw.

Even hoffelijk als Britse butlers, schenken de geklede treinbedienden cognac bij de koffie en Rioja-wijn aan de passagiers, die ondertussen genieten van het bergachtige en groene Noord-Spanje vanuit rustieke leren fauteuils.

De cognac wiegt in de glazen terwijl een hert zijn rug krabt met zijn gewei buiten de met hout omlijste panoramische ramen van de trein. 15 kilometer verderop verschijnt een 130 jaar oude kerktoren uit het Ebro-meer. De kerk werd gebouwd in dezelfde tijd als de spoorwegen in 1890. Toen het meer 60 jaar later zijn oevers overspoelde en de kerk onder water kwam te staan, kreeg het de bijnaam 'Kathedraal van de Vissen'.

Schoolkinderen en boeren in txapelas zwaaien naar de rode, groene en zwarte luxetrein. Deze kleuren staan respectievelijk voor de historische en nu gesloten hoogovens van Bilbao, de kolen uit de mijnen van León en de met gras begroeide Noord-Spaanse bergen die de trein doorkruist.

Historische Stops Onderweg

Tijdens de reis stopt de trein op kleine pittoreske stations, vanwaar passagiers met bussen naar historische bezienswaardigheden worden gebracht. Begeleide excursies brengen hen naar koolmijnbouwdorpen waar bewoners kolen 20 meter onder de grond haalden. Naar het mijnmuseum in Sabero, Castilla y León. Naar de bloedrode plafondschilderingen van Jezus in de grootste ondergrondse rotskamer van Spanje. Naar het heilige water in de betoverende druipsteengrot, middeleeuwse kloosters en kerken in Castilla y León.

Jachthonden zetten hun tanden in de keel van herten en verslinden bloedende wilde zwijnen in de muurschilderingen van het door een familie gerunde restaurant El Venado, 'Het Hert', waar passagiers lunchen op de tweede dag van de reis.

Boek uw reis met Expreso de la Robla hier

Met blije glimlachen onder zwarte snorren en buiken die uitpuilen van witte overhemden pendelen vader en zoon heen en weer tussen de keuken en de gasten.

Je gaat alles proeven, zus," zegt de zoon, Sergio, brutaal terwijl hij het eerste streekgerecht op tafel zet. Na bloedworst van wilde zwijnen volgen champignonsoep, hertenpaté, gebakken stierenstaarten en hertenfilet, allemaal weggespoeld met Rioja-wijnen.

's Middags arriveert de trein geruisloos op het station in de regionale hoofdstad León.

Bezoeken aan de enorme gotische kathedraal van de stad, die 800 jaar oud is, worden gevolgd door een vijfgangendiner en meer Rioja-wijn diep in een labyrintische rotskamer buiten León.

Voldaan worden de reizigers met een bus teruggebracht naar de slaapwagons van de trein—of naar het nachtleven in Barrio Húmedo (de Natte Wijk), die zijn naam meer dan waar maakt.

León is kleiner dan Madrid en staat erom bekend nooit te slapen. Maar de feeststemming in de jazz- en rock'n'roll-bars, clubs en bezette huizen van de Natte Wijk is net zo levendig als in de hoofdstad.

De trein komt op de avond daarna aan bij de ruïnes van een kasteel, de traditionele Spaanse dorpscultuur en een nieuwe culinaire ervaring in Espinosa de los Monteros.

Munten en speelkaarten glijden over de tafels tussen oudere mannen, terwijl een volle bartender cañas (Spaans tapbier) en olijven over de toonbank serveert aan opgewonden dorpsbewoners, die ducados-sigarettenpeuken op de vloer gooien.

Guirlandes van chorizo

De Boinas La Encartada-fabrieksmuseum is een van de laatste ervaringen van de reis.

"Kun je daar afkomen!" Een donkerharige vrouw roept me met woedend opengesperde ogen.

Ik spring van de gewitte vensterbank met mijn vuile schoenen. Ik had net een foto kunnen maken van het glanzende weefgetouw uit 1892 van bovenaf. Het ziet er bijzonder goed uit in de museumfabriek hier in Zuid-Biskaje, waar 's werelds grootste verzameling intacte machines uit de Industriële Revolutie is ondergebracht.

Van 1892 tot 1992 was de fabriek een belangrijke leverancier van een van de sterkste symbolen van Biskaje, de Baskische baret. La boina in het Spaans. La txapela in het Baskisch. Sinds het begin van de 19e eeuw hebben Baskische mannen zich onder hun txapelas gewarmd. En de rollende ovale wolplekken met een omhoogstekende riem in de plas zijn nog steeds een rondreidend deel van het Baskische landschap. Net zo Baskisch als de mysterieuze euskera-woorden en de Baskische vlag, die, afgezien van een groen kruis achter het kruis, identiek is aan de Deense vlag en overal in de regio wappert.

Maria José González, zoals de donkerharige vrouw heet, is dankbaar dat de fabriek bewaard is gebleven als museum. 18 jaar lang trok ze met 159 andere fabrieksarbeiders, voornamelijk vrouwen, de laatste draden van het weefgetouw. Vandaag houdt ze toezicht terwijl collega's met zwaaiende Spaanse vertelarmen bezoekers door de productiehallen leiden, waar vrouwen in vier generaties schapenwol tot txapelas verwerkten op de weefgetouwen.

"Daarom werd ik boos op je," zegt María later aan de voet van de met gras begroeide Baskische bergen en de ruisende rivier buiten het museum.

Ze vindt dat ik geen respect toonde voor de plaats die haar geschiedenis heeft gevormd.

Van kooltransport naar cruise

Honger en werkloosheid dreven María's familie naar Biskaje, waar de industrie floreerde aan het begin van de 20e eeuw. Uit het hele land reisden hoopvolle Spanjaarden in primitieve treinwagons om te werken in de Spaanse industriële Klondike. Tot het eind van de jaren 1960 werkte María's vader op de trein die steenkool van de mijnen in León naar het industriële bolwerk van Spanje, Bilbao, vervoerde. Op 1 april 2010 werd het treinverkeer op de 360 kilometer lange spoorlijn die León met Bilbao verbindt, nieuw leven ingeblazen. Maar niet door emigranten of de vraag naar steenkool.

Net als de andere bezoeken eindigt deze met een culinaire ervaring die de smaakpapillen verbindt met de lokale geschiedenis.

Vandaag staat de lunch in het teken van 'olla ferroviaria,' de treinreispot. De stoofpot waarin de arbeiders van de kooltrein zich volstopten tijdens de 12 uur die nodig waren om steenkool van de mijnen in Sabero naar Bilbao te vervoeren.

Stoom stijgt op uit de garlandes lange chorizo-worsten, groenten en bonen in de potten op het plein tussen het museum en de kabbelende rivier.

Zweetdruppels springen van het voorhoofd van een vrouw in een schort terwijl ze een pot optilt en de worsten heen en weer schudt in cirkelvormige bewegingen. Dat heeft ze de afgelopen vier uur elke vijf minuten gedaan.

"Het heeft hetzelfde effect als het gerommel van de trein door de bergen," legt de vrouw lachend en puffend uit. Vandaag suddert de stoofpot onder de hitte van kleine haarden. In de afgelopen eeuw was het de stoom van de trein die de worsten verwarmde.

Opmerking: Het programma is onderhevig aan wijzigingen. Het bovenstaande verslag is van een speciale tour die zowel begon als eindigde in Bilbao, maar de ervaringen zullen vergelijkbaar zijn, zij het in een andere volgorde.

Terug